NAPIĘCIE OCZEKIWANIA
Kazanie z  3. Niedzieli Adwentu – 16.12.2018

So 3,14-18a; Flp 4,4-7; Łk 3,10-18

Szczerą radość człowiek może przeżywać tylko wtedy, kiedy jest ku temu prawdziwy powód. Ale czy to wystarczy? Niekoniecznie! Ten powód musi być JEGO powodem do radości. Sama obiektywność przyczyny wesela może nie być w przypadku konkretnej osoby skuteczna. Co zatem powinno się zrobić? Niejako „oswoić” to, co obiektywnie może człowieka cieszyć, by stało się jego subiektywnym powodem do szczęścia.

Adwent ma za zadanie przygotować grunt naszego serca na osobiste przeżywanie radości ze spotkania z Nowonarodzonym. Podobnie jest w czasie Eucharystii. Od momentu przeistoczenia, czyli przyjścia Jezusa na ołtarz, do momentu spotkania z Nim w Komunii jest przestrzeń czasowa, którą można by nazwać „małym Adwentem eucharystycznym”. To czas uprzedzającej spotkanie adoracji  żywego i obecnego już Jezusa oraz czas budowania napięcia na radosne zjednoczenie z Nim.