TRZY GRANICE
Kazanie z Wigilii Paschalnej – 31.03.2018

Rdz 1,1–2,2; Wj 14,15–15,1a; Iz 55,1-11; Rz 6,3-11; Mk 16,1-7

Wigilia Paschalna to „liturgia drogi”, a  dokładniej „liturgia przejścia”. Przejście to taki odcinek drogi, gdzie przekracza się jakąś granicę, gdzie przechodzi się z jednej rzeczywistości w zupełnie inną.

Z bogactwa dzisiejszego Słowa Bożego można wyłonić przynajmniej trzy granice, które człowiek przekracza. Pierwsza to taka, którą mu nie wolno przekroczyć, jeśli nie chce stracić poczucia bliskości Boga i poczucia bezpieczeństwa. Druga to ta, którą przekroczyć musi, jeśli chce być naprawdę wolny. Natomiast trzeciej granicy człowiek nie jest w stanie przekroczyć o własnych ludzkich siłach.

W liturgii paschalnej Chrystus dokonuje swojego przejścia przez granicę śmierci i życia. W sakramentalnych znakach liturgicznych dokonuje się także nasze przejście razem z Chrystusem. To przejście, czy raczej przechodzenie, swoje przedłużenie ma w codzienności, która jest naszą droga do niebieskiej Galilei, gdzie spotkamy ostatecznie Zmartwychwstałego Pana.