CHRZEŚCIJANIN PRZEDSZKOLAKIEM?
Kazanie z Uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego – 8.05.2016
Dz 1,1-11; Ps 47; Ef 1,17-23; Łk 24,46-53
Jeśli się nie staniecie przedszkolakami, nie będziecie prawdziwymi chrześcijanami!
Zdanie to brzmi jak słowa samego Jezusa, ale słowami Jezusa nie bynajmniej nie jest. Owszem, Pan Jezus powiedział, że trzeba stać się jak dziecko, aby wejść do Królestwa Bożego, ale to nie jest dokładnie to samo… 🙂
O co zatem chodzi? Przedszkolak – niezależnie od tego czy lubi być w przedszkolu czy nie – spędza w nim czas wiedząc, że kiedyś on się skończy, a wtedy przyjdzie po niego mama lub tata, którzy go tu zostawili i zabierze z powrotem do domu. Cokolwiek robi w czasie pobytu w przedszkolu, czyni to ze świadomością oczekiwania na przyjście rodzica. I taka winna być postawa prawdziwego chrześcijanina. Cokolwiek czynię tu na ziemi, to oprócz tego, że wiem, że to się skończy, to czekam aż Jezus po mnie wróci.
Jednakże by rzeczywiście oczekiwać na Jezusa, muszę mieć z Nim osobistą więź. Jeśli jej nie ma, nie będę w stanie czekać na Jego przyjście tak, jak wspomniany przedszkolak oczekuje na przyjście rodzica. Tę więź z Jezusem na szczęście mogę nie tylko tworzyć, ale i pogłębiać dzięki Duchowi Świętemu, który jest Duchem mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jezusa i daje mi światłe oczy dla mojego serca, tak bym wiedział, czym jest nadzieja mojego chrześcijańskiego powołania.
Z ŁASKI BOŻEJ PRZEZNACZENI
Kazanie z 5. Niedzieli Wielkanocnej – 24.04.2016
Dz 14,21-27; Ps 145; Ap 21,1-5a; J 13,31-33a.34-35
Gdy mówimy na przykład: „Dzięki Bogu dotarliśmy szczęśliwie na miejsce!” lub „łaska Boska, że to się udało…” chcemy przede wszystkim Bogu, a nie sobie przypisać zasługę i wdzięczność. I słusznie! Bo bez łaski Bożej nic nie zdziałamy.
Jednakże zdanie z dzisiejszego I czytania (Dz 14,26) wydaje się jakby odwracać (nie przekreślać!) ten porządek myślenia. Czytamy, że Paweł i Barnaba …za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali… a nie, że za łaską Bożą wykonali dzieło, do którego zostali przeznaczeni… Czy to tylko jakaś gra słów? Raczej nie…
Każdy człowiek z łaski Bożej, a nie dzięki własnym zasługom został przeznaczony do konkretnego zadania, wpisanego w Boży plan zbawienia. W łasce wyboru zawarta jest również łaska spełnienia Bożego powołania. Bo Bóg zawsze najpierw daje, a potem wymaga…
HISTORIA LUBI SIĘ POWTARZAĆ
Kazanie z 3. Niedzieli Wielkanocnej – 10.04.2016
Dz 5,27b-32.40b-41; Ps 30; Ap 5,11-14; J 21,1-19;
Historia lubi się powtarzać, choć oczywiście niekoniecznie w sposób wiernie odzwierciedlający wydarzenia, które kiedyś miały miejsce. Wystarczy że dostrzegamy podobieństwo jakiś motywów, ludzkich postaw lub decyzji i ich konsekwencji, aby zdobyć się na taki komentarz.
Czy historia z Szymonem Piotrem, który – na widok Zmartwychwstałego Jezusa stojącego na brzegu jeziora – narzuca na siebie wierzchnią szatę, aby zakryć przed Nim swe prawie nagie ciało, jest echem wydarzenia z raju? Pierwsi ludzie, gdy popełnili grzech i odkryli swoją nagość wobec Boga, również chcieli jakoś ukryć przed Nim ten fakt…
EUCHARYSTIA SAKRAMENTEM MIŁOSIERDZIA
Kazanie z Wielkiego Czwartku – 24.03.2016
Wj 12,1-8.11-14; Ps 116B ; 1Kor 11,23-26; J 13,1-15;
Znamy dobrze przysłowie: „Zastaw się a postaw się!” W myśl jego treści często człowiek jest gotów – zwłaszcza jeśli dane mu było gościć się u kogoś bardzo zamożnego – zaryzykować spory wydatek finansowy, często przekraczający jego przeciętne możliwości, byleby tylko wypaść przed innymi tak samo dobrze. Taka postawa uwidacznia dwie sprawy: troskę o swój dobry wizerunek w oczach bliźnich i gotowość podjęcia nawet sporego wysiłku, by ten cel osiągnąć.
A jak jest w przypadku zasiadania do stołu z Możnym, czyli z Chrystusem, który zaprasza nas na swoją Ucztę? Czy w tej relacji stać mnie na wysiłek w stylu” „zastaw się a postaw się”? Jezus dając mi tak wiele oczekuje tego samego, ale nie tyle w stosunku do siebie, co raczej wobec bliźnich.
TROSKA STARSZEGO BRATA
Kazanie z 3. Niedzieli Wielkiego Postu – 28.02.2016
Wj 3,1-8a. 3-15; Ps 103 (102; 1Kor 10,1-6.10-12; Łk 13, 1-9;
Jezus z Ewangelii III Niedzieli Wielkiego Postu wypowiada bardzo mocne słowa: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie!” Brzmi to trochę jak szantaż. Czy na pewno? Przypowieść o nieurodzajnym drzewie figowym rosnącym w winnicy, przekonuje nas, że to nie jest szantaż, lecz wielka troska Starszego Brata o nas: „Ojcze daj im jeszcze szansę, a ja zrobię wszystko, by potrafili z niej skorzystać.”
WIERZYĆ TO OBUDZIĆ SIĘ ZE SNU
Kazanie z 2. Niedzieli Wielkiego Postu – 21.02.2016
Rdz 15,5-12.17-18; Ps 27(26); Flp 3,17–4,1; Łk 9,28b-36
Logika sennych obrazów, chociaż tak odmienna od tej realnej, a czasem zupełnie niedorzeczna, we śnie wydaje się bardzo prawdziwa. Dopiero przebudzenie ze snu i powrót do rzeczywistości pozwala zobaczyć, co istnieje naprawdę, a co było tylko sennym wyobrażeniem. Człowiek, który nie kieruje się wiarą w pewnym sensie śpi. Dostrzeżenie realności istnienia świata nadprzyrodzonego, to jak wybudzenie się z głębokiego snu…